Tymczasowa kaplica

Budowa kościoła jest nierozerwalnie związana ze staraniami o erygowanie parafii. Jak wiadomo pierwsze inicjatywy pojawiły się w 1936 roku i zostały brutalnie przerwane przez wojnę. Powrócono do nich po II wojnie światowej. Wobec trudności czasów powojennych postanowiono wznieść prowizoryczną kaplicę, odkładając jednocześnie budowę kościoła na lata późniejsze.

Powołanie Komitetu Budowy
Konkretna myśl wzniesienia kościoła pojawiła się na zebraniu wsi Wierzbno w dniu 16 czerwca 1946 roku. Zawiązał się wówczas „Komitet Budowy Kaplicy”, który z pomocą całej wioski miał urzeczywistnić to śmiałe posunięcie. W jego skład weszły następujące osoby: Jan Jurek – przewodniczący, Ludwik Jóra, Józef Jura, Jan Krenz, Teofil Ławniczak, Stanisław Malik, Wawrzyniec Modrzyński, Józef Sikora, Antoni Sitarz i Jan Śniatała.
Inicjatywę mieszkańców Wierzbna poparł proboszcz ks. Pasikowski, lecz nie był w stanie wesprzeć finansowo z powodu inwestycji w parafii odolanowskiej. Komitet mógł jedynie polegać na własnych możliwościach i środkach. Postanowiono wobec tego zakupić drewniany barak. Po kilkakrotnych rozmowach z budowniczym Adamskim z Ostrowa Wielkopolskiego barak został przyznany. Na zebraniu wiejskim 4 września 1946 roku oznajmiono fakt uzyskania baraku na kaplicę. Zaskoczeni mieszkańcy przyjęli tę wieść z wielką radością. Jak najwcześniej postanowiono zwieść materiał na teren wioski. Ponieważ nie było odpowiedniego miejsca na budowę kaplicy zwrócono się do Piotra Ławniczaka i Sylwestra Zimniaka z prośbą o ofiarowanie po jednej mordze gruntu. Gospodarze ci chętnie zgodzili się na tę propozycję. Mając miejsce na budowę kaplicy na kolejnym zebraniu gromadzkim uchwalono opodatkowanie po 50 zł z morgi w celu uzyskania środków finansowych na zakup materiałów budowlanych.
Jednocześnie Komitet zwrócił się do mieszkańców Nabyszyc z propozycją przyłączenia się do inicjatywy Wierzbna i wspólnego podjęcia trudu wznoszenia kaplicy. Mieszkańcy Nabyszyc jednak odmówili współpracy, gdyż chcieli, aby kaplica powstała na ich terenie.
Po zebraniu gotówki z dobrowolnego opodatkowania zakupiono materiał i z  początkiem października 1946 roku rozpoczęto budowę kaplicy. Murarze, a później cieśle ofiarowali pierwsze trzy dni pracy bezpłatnie. Pomagali mieszkańcy Wierzbna W końcu października kaplica została zewnętrznie wykończona. Była to budowla drewniana, na podmurówce z cegły o długości 28 m, szerokości 8 m i wysokości 5 m z małą wieżyczką na dachu. Powierzchnia kościoła wynosiła 195 m2, zakrystii 40 m2. Razem 235 m2.
Na zebraniu wiejskim Wierzbna 2 listopada 1946 roku dokonano dalszego opodatkowania mieszkańców po 25 zł od morgi. Wobec jednak jeszcze większych potrzeb urządzono – za zgodą proboszcza Joachimowskiego – kwestę na terenie parafii podczas której zebrano 48 tysięcy zł. W wykończeniu wnętrza pomogli mieszkańcy Nabyszyc. I tam Komitet przeprowadził kwestę, która przyniosła 43 tysiące zł. Jeszcze przed zimą 1946 roku  zdążono wprawić okna i rozpoczęto prace przy zakładaniu podłogi, które ukończono wiosną następnego roku. Prace rozpoczęto dopiero 15 kwietnia 1947 roku z powodu długiej i ciężkiej zimy.

Zmiana stanowiska
W międzyczasie mieszkańcy Nabyszyc zaczęli skłaniać się ku inicjatywie stworzenia  parafii, złożonej z dwóch wiosek. Po­jawił się wtedy problem reorganizacji Komitetu Budowy. Na zebraniu 18 kwietnia 1947 roku, w którym wzięli udział także delegaci Nabyszyc wybrano nowy Komitet w następującym składzie: Józef Jura z Wierzbna - przewodni­czący, Antoni Sitarz z Wierzbna - sekretarz, Ludwik Jóra z Wierzbna - skarbnik oraz członkowie: Jan Jurek, Jan Krenz, Wawrzyniec Modrzyński - wszyscy z Wierzbna, Stanisław Olejnicżak, Stanisław Gajda, Franciszek. Czerniejewski, Józef Wiertelak, Niśkiewicz - wszyscy z Nabyszyc oraz Teofil Zimniak z Kurocha.
Zachętami i radą służył Komitetowi Budowy ks. proboszcz. Teodor Korcz, duszpasterz sąsiednich Go­rzyc Wielkich. Bardzo szybko postępowały prace nad wykończeniem kaplicy, wnętrze malował Ludwik Fiszer z Gliśnicy. Na po­lecenie Kurii Arcybiskupiej w Poznaniu przybył obejrzeć kaplicę miejscowy dziekan, ksiądz kanonik Leon Płotka z Ostrowa Wlkp. Zachęcił on mieszkańców do dalszych wysił­ków podkreślając dotychczasową inicjatywę i zapał.
Wreszcie nastał dzień radości dla mieszkańców Wierzbna i Nabyszyc, gdy 3  maja 1947 roku odbyła się uro­czystość poświęcenia kaplicy. Aktu tego dokonał ksiądz kanonik Leon Płotka, przy współudziale ks. proboszcza Joachimowskiego z Odolanowa. Marzenia mieszkańców obu wiosek i ich ojców ziściły się. Mają na własnej ziemi miejsce, gdzie mogą publicznie czcić Boga, mają kościół, zbudowany własnym mozołem i ofiarą.

Wnętrze kościoła
Zamknięciem etapu budowy kaplicy było jej poświęcenie. Rozpoczęto teraz prace nad  wyposażeniem i upiększeniem. Wielką rolę odegrały tutaj inicjatywy samych mieszkańców. Ich ofiarność połączona z przedsiębiorczością i zmysłem artystycznym księdza Teodora Korcza sprawiły, że dzieło było nader pomyślnie kontynuowane.
25 października 1946 roku zgłosił się do Komitetu Stanisław Gajda z  Nabyszyc,  pragnąc ofiarować pewną kwotę pieniędzy na zakup obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej do głównego ołtarza. Wysłano jednego członka Komitetu ze Stanisławem Gajdą do Częstochowy. Tam zakupiono obraz za 20 tys. zł., jedno­cześnie nabyto puszkę do komunikantów.
Konfesjonał i fisharmonium, które umieszczono na bal­konie chórowym, ufundował  Stanisław Malik z Wierzbna. Lud­wik Maciejewski z Kurocha zapisał się w dziejach parafii jako fundator wiecznej lampki. Natomiast Stanisław Olejniczak z Nabyszyc zakupił monstrancję.Koło Młodzieży PCK przy Szkole Podstawowej w Wierzbnie ufundowało obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa, który umieszczono na bocznej ścianie, w tylnej części kościoła w postaci małego ołtarza. Matki zakupiły sztandar, wykonany na zamówienie w Poznaniu. Poświęcił go ksiądz Teodor Korcz 7 sierpnia 1947 roku. Chrzestni złożyli przy sztandarze 88 tys. zł. Sumę tę przeznaczono na zakup innych paramentów i szat: kapy, ornatu, stuły. Tego samego dnia zorganizowano w Wierzbnie wentę na potrzeby kościoła, która wniosła do kasy kościelnej 109 tys. zł. dochodu. Mieszkańcy Nabyszyc i Kurocha urządzili dożynki i całkowity zysk w wysokości 200 tys. zł. przeznaczyli na dalsze wykończenie kaplicy.
Większość wyposażenia, szat liturgicznych i sprzętu liturgicznego zostało  zakupionych po objęciu parafii przez proboszcza ks. Stanisława Stróżyńskiego. Z je­go inspiracji parafianie, a szczególnie konkretne stany, dokonywały fundacji.

Chwała świętych
W kwietniu 1947 roku, przed poświęceniem, kaplica została pomalowana. Pracę tę wykonał Ludwik Fiszer z Głiśnicy. Malarz ten później parę razy odnawiał wnętrze koś­cioła. Prace malarskie wykonywał także Stanisław Lizakowski z Nabyszyc, To wszystko jednak było tylko odświeżaniem ścian. Kościół nie posiadał nawet skromnej ornamentacji, nie mówiąc już o polichromii.
Dopiero po mianowaniu stałego administratora, księdza Stanisława Stróżyńskiego,  sytuacja się zmieniła. Zanim jeszcze faktycznie objął parafię w zarząd, powziął ambitne plany zmiany wnętrza kościoła. Polichromię zaprojektował i wykonał artysta malarz Ignacy Napiecek z Poznania. Całość wnętrza uzyskała estetyczny i harmonijny wystrój, stwarzający atmosferę modlitwy i skupienia. Głównymi ele­mentami polichromii stały się postacie 24 świętych Pańskich, które wypełniły ściany kościoła. Na ścianie w prezbiterium umieszczono postać św. Wojciecha i św. Stanisława Biskupa. Patrząc zaś od prezbiterium po prawej stronie znajdowały się postacie: św. Pawła, św. Teresy od Dzieciątka Jezus, św. Jadwigi Śląskiej, św. Salomei, św. Bronisławy, św. Antoniego, św. Judy Tadeusza, św. Marii Goretti, św. Barbary, św. Piusa X, św. Idziego. Na lewej stronie widniały postacie: św. Piotra, św. Józefa, św. Franciszka z Asyżu, św. Jana Kantego, św. Andrzeja Boboli, św. Jacka, św. Czesława, św. Stanisława Kostki, św. Dominika Savio, św. Kazimierza i św. Izydora  .
Wzdłuż sufitu artysta umieścił kolejne wezwania Lita­nii Loretańskiej wraz z ich symbolami. Całość wystroju ma­larskiego została zdominowana intensywną ornamentacją. Prace te trwały około 10 tygodni. Poświęcenie odnowionego wnętrza nastąpiło 20 listopada 1955 roku. Obrzędu tego do­konał podczas uroczystej sumy ksiądz dziekan Seweryn Garyantasiewicz z Jankowa Zaleśnego, kazanie wygłosił ks. proboszcz. Antoni Stróżyński ze Skrzebowej; był także obecny ks. proboszcz Franciszek Robakowski z Gorzyc Wielkich oraz inni kapłani.

Zmiany soborowe
Dzięki trosce, jaką ks. proboszcz. Stanisław Stróżyński otaczał świątynię, w roku 1967  nastąpiło drugie generalne jej odnowienie. Tym razem zmieniono pewne elementy wnętrza zgodnie z zaleceniami Soboru Watykańskiego II. Projekt uzyskał aprobatę Kurii. Po świętach wielkanocnych przystą­piono do prac renowacyjnych, które wykonał, podobnie jak w 1955 roku, artysta malarz. Ignacy Napiecek.
Przede wszystkim w nowym, posoborowym duchu odnowiono prezbiterium. Jego  powierzchnia została znacznie powiększona. Usunięto balustradę i dotychczasowy ołtarz. W jego miejsce ustawiono wykonany w drewnie stół ołtarzowy w stronę ludu. Przestrzeń głównej ściany prezbiterium zajął motyw krzyża wykonany w tynku metodą sgrafito. W środku wmurowano do­tychczasowe metalowe tabernakulum, z boku, we wgłębieniu umieszczono kopię obrazu M.B. Częstochowskiej, wykonaną na płycie pilśniowej przez s. Cecylię, jadwiżankę z Wrocławia W prezbiterium umieszczono nową ambonę i stolik do lavabo.
Zastąpiono dotychczasowe stacje "Drogi Krzyżowej" no­wymi, wykonanymi w  drewnie przez artystkę J. Łączyńską z Poznania. Nowa polichromia została w zasadzie oparta na dotych­czasowej. Uproszczono nadmierną ornamentację, a będące w głównej ścianie prezbiterium postacie świętych: Wojciecha i Stanisława Biskupa zostały wykonane w tylnej części koś­cioła.
Wewnętrzną stronę podmurowania wyłożono cenną boa­zerią z sosnowego drewna,  Założono także nowe lampy oświetleniowe. Kinkiety, kute w metalu, lichtarze ołtarzowe oraz całą metaloplastykę wykonał, według projektu Ignacego Na­piecka, Stefan Motyl z Wierzbna.
Poświęcenie odnowionego wnętrza dokonał biskup sufragan poznański Franciszek Jedwabski 20 czerwca  1967 roku z okazji wizytacji kanonicznej.
W 1973 roku nastąpiło gruntowne odnowienie i uzupeł­nienie polichromii przez jej twórcę, artystę malarza Igna­cego Napiecka. W tylnej części kościoła umieszczono postać bł. Maksymiliana Kolbe.

Zobacz foto